Λίγα λόγια για την περιοχή Ιλίου...

Το Ίλιον είναι αστική περιοχή και δήμος του Δυτικού Τομέως Αθηνών στην Περιφέρεια Αττικής. Με πληθυσμό 84.793 κατοίκων το 2011, έκταση 9,453 τ.χμ. και πυκνότητα της τάξεως των 8.970 ατόμων ανά τ.χμ., το Ίλιον αναπτύσσεται γύρω από το νεώτερο οικισμό των Νέων Λιοσίων, γειτνιάζοντας στα νότια με το Δήμο Περιστερίου, ανατολικά με το Δήμο Αγ.Αναργύρων- Καματερού και δυτικά με την Πετρούπολη.

Ιστορία της πόλης

Η σύγχρονη ιστορία της πόλης του Ιλίου ξεκινά με την ίδρυση του οικισμού Ίλιον Τρωάς, το Μάρτιο του 1858, όπου αρχικά κατοικούσαν οι οικογένειες των εργατών του κτήματος Επταλόφου (γνωστότερο και ως Πύργος Βασιλίσσης), Βαυαροί αξιωματικοί, αυλικοί και εύποροι Αθηναίοι ευνοούμενοι της Βασιλικής Αυλής. Ο πληθυσμός του μικρού οικισμού ήταν μόλις 227 κάτοικοι, σύμφωνα με την απογραφή που πραγματοποιήθηκε το 1861.

Στα επόμενα χρόνια, μετά την έξωση του Όθωνα από την Ελλάδα, το ενδιαφέρον για την περιοχή των χωρικών των Λιοσίων (Άνω Λιοσίων), της Φυλής και των Αχαρνών, καθώς και πλούσιων αθηναϊκών οικογενειών έκανε πολλούς από αυτούς να εγκατασταθούν στον οικισμό και άλλους να αγοράσουν κτήματα. Έτσι, ο οικισμός μετονομάστηκε αρχικά Κάτω Λιόσια -για να ξεχωρίζει από τα Λιόσια (Παλαιά)- και αργότερα, κατά το τέλος του αιώνα, πήρε το όνομα Νέα Λιόσια, το οποίο έφερε μέχρι και το 1994

Τα πρώτα χρόνια της κοινότητας ήταν δύσκολα. Η πλήρης αναδιοργάνωση, η αντιμετώπιση των πολλών προβλημάτων της περιοχής, η υλοποίηση και η επέκταση μεγάλων έργων υποδομής ήταν οι κυριότερες από τις προτεραιότητες των διοικούντων, αλλά τα πενιχρά οικονομικά της κοινότητας δεν βοηθούσαν. Στην αυγή της κρίσιμης δεκαετίας του 1930 σχεδόν κανένα από τα μεγάλα προβλήματα της περιοχής δεν είχε ακόμα επιλυθεί και η αδυναμία της Κοινοτικής Αρχής να τα αντιμετωπίσει ήταν πια προφανής, με αποτέλεσμα οι απογοητευμένοι κάτοικοι να καταφύγουν σε διαμαρτυρίες.

Τη δεκαετία 1951 - 1961 η πληθυσμιακή έκρηξη, η οποία είχε σημαντικές επιπτώσεις όχι μόνο στα Νέα Λιόσια, αλλά και σε ολόκληρο το Λεκανοπέδιο Αθηνών, ήταν η αιτία της σχεδόν πλήρους οικοπεδοποίησης των εναπομεινασών εκτάσεων της κοινότητας. Τα πρώτα χρόνια μετά τον πόλεμο, η οικιστική ανάπτυξη συρρίκνωσε σταδιακά τον αγροκτηνοτροφικό χαρακτήρα της περιοχής, ενώ την ίδια εποχή άρχισε και η συρρίκνωση του κτήματος του Πύργου Βασιλίσσης. Τον Απρίλιο του 1963, με το Βασιλικό Διάταγμα 212 η Κοινότητα Νέων Λιοσίων έγινε Δήμος.

Σήμερα στο Δήμο Ιλίου έχουν ολοκληρωθεί οι βασικές υποδομές, εκσυγχρονίστηκαν οι θεσμοί παροχής υπηρεσιών, υλοποιήθηκε η αντιπλημμυρική θωράκιση, δημιουργήθηκαν χώροι πρασίνου και αναψυχής, οργανώθηκε δίκτυο κοινωνικής προστασίας και πραγματοποιήθηκε έργο ορατό στους τομείς του αθλητισμού, του πολιτισμού και της παιδείας.